فرآیند باندینگ ارتودنسی

باندینگ ارتودنسی شامل مراحل دقیق و گام به گام زیر است:

سایر مقالات : بررسی اهمیت مشاوره ارتودنسی

تمیز کردن سطح دندان‌ها: قبل از شروع باندینگ، دندان‌ها باید کاملاً تمیز شوند. این کار معمولاً با استفاده از یک تمیزکننده ملایم و برس دندانپزشکی انجام می‌شود تا پلاک‌ها و ذرات غذایی از سطح دندان‌ها حذف شوند.

استفاده از محلول اسید: در مرحله بعد، یک محلول اسیدی ضعیف (اسید فسفریک) برای مدت کوتاهی به سطح دندان‌ها اعمال می‌شود. این مرحله به ایجاد میکرو تخلخل‌های کوچک روی سطح مینای دندان کمک می‌کند که باعث افزایش چسبندگی مواد باندینگ به دندان می‌شود.

استفاده از مواد چسبنده: پس از شستشوی اسید و خشک کردن دندان، یک چسب مخصوص به دندان‌ها زده می‌شود. این چسب به عنوان پایه‌ای برای اتصال براکت‌ها عمل می‌کند.

قرار دادن براکت‌ها: در این مرحله، براکت‌های فلزی یا سرامیکی به دقت بر روی سطح دندان‌ها قرار می‌گیرند. این کار باید با دقت انجام شود تا براکت‌ها در موقعیت دقیق خود قرار گیرند و حرکات دندانی به درستی هدایت شوند.

سایر مقالات : دلایل بروز لبخند لثه ای

سفت کردن چسب با نور: پس از قرار دادن براکت‌ها، از یک چراغ نور آبی خاص استفاده می‌شود تا چسب سفت شود و براکت‌ها به طور محکم به دندان‌ها بچسبند.

اتصال سیم ارتودنسی: در آخرین مرحله، سیم ارتودنسی از داخل براکت‌ها عبور داده می‌شود و با استفاده از لیگاتور یا کش‌های مخصوص به براکت‌ها متصل می‌شود. این سیم فشار ملایمی را بر دندان‌ها اعمال می‌کند تا آنها را به موقعیت مطلوب حرکت دهد.

مواد مورد استفاده در باندینگ ارتودنسی

مواد مورد استفاده در فرآیند باندینگ ارتودنسی شامل موارد زیر است:

سایر مقالات : باندینگ ارتودنسی چیست؟

چسب‌های رزینی کامپوزیتی: این چسب‌ها از نوع رزین‌های دندانپزشکی با پایه کامپوزیت هستند که استحکام بالایی دارند و به خوبی به سطح دندان‌ها و براکت‌ها متصل می‌شوند.

محلول‌های اسیدی: محلول‌های اسیدی ضعیف مانند اسید فسفریک برای آماده‌سازی سطح مینای دندان و ایجاد تخلخل‌های میکروسکوپی جهت افزایش چسبندگی استفاده می‌شوند.

براکت‌ها: براکت‌ها می‌توانند از جنس فلز، سرامیک یا مواد شفاف ساخته شوند که انتخاب آنها بسته به نوع درمان و ترجیح بیمار متفاوت است.

با مجله دندانپزشکی ارتودکتر همراه باشید.